Կար — չկար մի աղջիկ կար։ Նրա արա ունունը Կատյա էր նա սիրում էր շատ քնել, բայց դպրոցի օրերին նա շատ չեր քնում։ Մի առավոտ դպրոցի օր էր և նա շատ քնեց և , երբ որ արդեն ուշ էր մայրիկը արթնացրեց նրան և նա արդնացավ այնպես ասես շատ շուտ էր արդնացել և նա սկսեց հավաքվել, իսկ երբ որ նայեց ժամին հասկացավ, որ ուշ է։ Վերջապես նա արդեն պատրաս էր դպրոցին, բայց շատ ուշ էր նա երկու դասաժամ ուշացել էր նա սկսեց վազելով գանալ դպրոց, իսկ երբ որ հասավ նա գիտեր, որ նկատողություն կստանա քանի, որ նանց դպրոցում շատ խիստ են, բայց նաև նրա համար կստանար նկատողություն, որ նա ուշացել էր։ Երբ որ նա մտավ դասարան նրա ուսուցիչու իրեն հարցրեց ինչու ես ուշացել նա սկզբում չգիտեր ինչ պատասխանել, բայց հետո մտածեց, որ կարող է խաբել։ Կատյան ասաց իմ ավտոբուսը շատ էր ուշացել դրա համար ուշացա։ Ուսուցիչը պատասխանեց կարորող էիր առանց ավտոբուսիել գաիր ինչու չեկար։ Կատյան պատասխանեց մեր տունը դպրոցից շատ հեռու էր դրա համար առանց ավտոբուսի չեկա։ Ուսուցիչը հավատաց և Կատյան նկատողություն չստացավ այդպես նա ուրախացավ։